ชำนิ ๑ หมายถึง ก. ขี่ เช่น ชํานิโคคําแหงแรง; พาหนะ เช่น ควรชํานิพระองค์. (สมุทรโฆษ).
ก. รู้ชัดเจน, เชี่ยวชาญ, คล่องแคล่ว.
ก. เชี่ยวชาญมาก, สันทัดจัดเจน.
ก. เจียน, สลัก, เช่น ชําเนียนชรเนียรเอมอร. (สมุทรโฆษ). ว. ฉลุเฉลา, เกลี้ยงเกลา.
ว. แก่ครํ่าคร่า, ชํารุด. (แผลงมาจาก เชียร).
ว. ว่องไว, เก่ง, เชี่ยว, เช่น ชําเนียรในศิลป์. (สรรพสิทธิ์).
น. ชมนาด.
น. ชื่อไม้ต้นชนิด Lepisanthes fruticosa Leenh. ในวงศ์ Sapindaceae ใบยาว ผลสุกสีม่วงดํา กินได้ รสหวาน ปนฝาด, พุมเรียง ก็เรียก.